Ile drzwi otworzyć


Ile drzwi otworzyć by
ujrzeć spełnienie
ile trzeba łez uronić
by zobaczyć lepsze

Ile kłamstw ominąć
by do prawdy dojść
jak pokonać trudne
którego tak wiele

Jak jak jeszcze raz
jak by nie na darmo
otwierać kolejnych
już chwil

Stary człowiek czy świeży chleb

Wiatr czy echo
tęcza czy daleki
horyzont są
ciekawsze

Stary człowiek czy
świeży chleb rodzi
w nas więcej
emocji

Miłość czy to że
tęsknimy jest nam
bliższe budzi
lepsze

Śmierć czy życie
co bardziej boli
które z nich
wygrywa

Nie wstydzę sie tego


Jestem uzależnionym
nie boli mnie to
nie wstydzi

Ten nawyk mnie cieszy
kłaniam się mu co
dzień co noc

Uzależniony od życia
to fakt który jest
mi bliski

Na pewno nie będę się
z tego leczył wręcz
przeciwnie

Przecież to on ciepłym
wiatrem zachodem
mgłą i sadem

Poproszę innych by ten
nałóg docenili odkryli
w nim sens

Życie watro upiększać

Zło zawsze mnie brzydzi
życiowe spadanie na dno
innych zawsze boli

Łzy były są i będą trudne
dom bez miłości przeraża
kłam wysokim progiem

Ale są też chwile i rzeczy
które od rana cieszą
otwierają lepszego drzwi

Które wyraźnie mówią że
życie to nie grzech więc
warto je upiększać

Nie pamięta szumu drzew


Zgubił nadzieje
marzenia i sny
prawdę oraz
udane dni

Dziś nie pamięta
co to szum drzew
jak miły może być
ciepły wiatr

Zgubił siebie nie
jest już sobą
dzień dla niego
jest jak noc

Która zna jego
tajemnice tak
samo dobrze
jak jego los

Który czasami się
uśmiecha a czasem
zwyczajnie daje
mu w twarz

Gdy niebo było tylko nasze


Tak mi szkoda
tak mi żal
tamtych dni

Gdy niebo było
tylko nasze
nasze były mgły

A świerszcz nocą
tylko dla nas
cudnie grał

Tak mi szkoda
tak mi żal
minionych chwil

Gdy byliśmy tak
blisko siebie czując
że to nie grzech

Dziś gdy to widzę
w oku rodzi sie łza
a uśmiech śpi

Jest zbyt piękne nie może nudzić

Śmierć zapukała nie otworzyłem
podszedłem do okna zobaczyłem
piękno życia w alejce drzew na
ławeczce starzeć drzemie
uśmiechnięty

Obok dziecko bawi sie beztrosko
nikt się nie spieszy ptak śpiewa
nie widać gorszego odpuściło
znowu pukanie do drzwi

Podszedłem więc mówiąc
odczep się odpuść nie truj tyłka
idź precz - przyjdź dopiero
gdy życie mnie znudzi

Znowu podszedłem do okna
myśląc moja wygrana przecież
życie jest zbyt piękne nie
może się znudzić

Wychodzi ale zawsze wraca

Co dzień z domu wychodzi
ale zawsze wraca nie
szuka nowych
drzwi i bram

Bo w jego domu ciągle
czeka lepsze czeka
uśmiech i miłości
pełen kram

Co dzień wychodząc
myśli o powrocie
który ma tylko
miłą twarz

Dla niego ten dom to
czysta prawda nie
ma tajemnic nie
wie co to fałsz

Choinka kłamstwem ozdobiona

Mikołaj do drzwi puka
grzecznych ludzi szuka
pyta o to pyta o tamto
chce wiedzieć czy warto

Czy aby mówią prawdę
a ich słowa coś warte
czy jaj sobie nie robią
czy czasem choinki
kłamstwem nie zdobią

Jak często klną pod nosem
czy ich dzieci nie są bose
czy nie dokucza im głód
nie boli nocny chłód

Czy nie wstydzi ich kolęda
a ich droga nie tylko kręta
bo Mikołaj kocha ludzi
których życie cieszy
a nie nudzi

Splecione dłonie pełne nadziei

Los po świecie wędruje
nie spieszy sie tu i tam
zajrzy czasem coś powie
poczęstuje usmiechem

Ale bywa i tak że się
gniewa łzą postraszy
widząc jak człowiek
siebie oszukuje

Los po świecie wędruje
mury niezgody burzy
pokazuje krajobrazy
które cieszą

Miłości się nie wstydzi
cieszą go pocałunki
i splecione dłonie
pełne nadziei

Los po świecie wędruje
zawsze jest szczery
co komu pisane
tym częstuje

Witam serdecznie wszystkich którzy tu zaglądają -
Wczoraj minęło dwanaście lat od dnia w którym
odważyłem sie pokazać swoją poezje większemu
gronu - kroku tego nie żałuje - jesteście wspaniałymi
czytelnikami o czym świadczy liczba wyświetleń
czyli trzysta dziesięć tysięcy co mnie bardzo cieszy.
Dziękuję wszystkim za cierpliwość - wiem że nie każdy
wiersz warty wiersza - ale ja lubie to swoje pisanie.
Mam nadzieje że nie nudziłem
Wczoraj odebrałem swój pierwszy tomik wierszy.
Jeżeli ktoś z was by zechciał stać sie posiadaczem
wspomnianego tomiku - zatytułowanego -
Moje świata widzenie - poezja współczesna -
Waldemar Talar
proszę o kontakt w kąciku poetyckim
namiary podam.
Jeszcze raz dziekuje za te minione lata które
na zawsze zostaną w mej pamięci.
Pozdrawiam wszystkich uśmiechem.

Zimny malarz malował co chciał

Co to były za zimy
śnieguł i mrozu
było po pas

Watr był tak zimny
że momentami
stawał czas

A mimo to byliśmy
szczesliwi patrząc
na okno

Na którym zimny
malarz malował
co chciał

Co to były za zimy
tylko minione wie
o tym najlepiej

Czemu otwieramy mu drzwi


Czy kłamstwo ma sens
czy warto przednim
otwierać się

Czy śmierdzi a jeśli tak
to czym i dlaczego
tak jest

Przecież nie jest prawdą
która na poduszce
miło śni

Czy można bez niego żyć
a skoro tak to dlaczego
otwieramy mu drzwi

Powiedział coś o sobie wiatr

Spotkałem mgłę
usłyszałem echo
ujrzałem niebo
pełne gwiazd

Potem ptak mi
cud zaśpiewał
powiedział coś
o sobie wiatr

Cham powiedział
jaki z niego cham
deszcz zapłakał
podała dłoń dal

Ja uśmiechnięty
pomyślałem jak
cudowny jest
nasz świat


Przypomnę wam moi mili
że mam tomik wierszy mojego
autorstwa - jeśli ktoś jest zainteresowany
to bezpłatnie wyśle na wskazane namiary.
Udanych świąt życzę.

Radość która siankiem pachnie


Na bok grzechy
smutek płacz
dziś wigilia
piękny czas

Niech nam miło
dzisiaj będzie
niech przyjazny
obok czas

Po co komu nerwy
złość po co komu
radość kraść
ona dziś na stole

Siankiem pachnie
dobrym słowem
częstuje - bardzo
kocha nas